همهٔ ما آرزوهای فراوانی داریم که فانتزی برآورده شدن آن را در سر می‌پرورانیم، یا لااقل اگر آرزوی خاصی نیز نداشته باشیم، انتظارهایی داریم (از خود، دیگران، جامعه، زمانه) که درصدد تحقق آن‌ها هستیم و… ادامه »برای سال ۱۴۰۰: در نفی برنامه‌ریزی بلندمدت و آرزواندیشی
چند ماه بسیار پر فشاری داشتم. دو رویداد در کنار پروژه هایی که به این و آن قول داده بودم و حالا چند روزی است که سبک‌تر شده‌ام و معطوف به کار شرکت و روتین… ادامه »معنای زندگی: پروبلماتیک شدن (۱)
اگر این روزها در اینستاگرام چرخیده باشید و یا توئیتر را دنبال کنید، متوجه واکنش‌های مختلفی به طراحی داخلی خانه‌ی هدی رستمی می‌شوید. هدی رستمی را از سال‌های دور و با پروژه Hidden City می‌شناسم،… ادامه »جستاری بر خانه هدی رستمی و فاصله دهنده‌ها
در مواجهه با احساسات، عواطف و هیجانات دیگران، معمولاً دست‌وپایمان را گم می‌کنیم. آنچه که بر دیگری رخ داده است، برایمان ممکن است حسادت آور، خوشحال و یا ناراحت‌کننده باشد. همه این احساساتی که نسبت به وضعیت دیگران داریم تا وقتی که درونی‌اند، معمولاً مشکل‌ساز نمی‌شوند. ماجرا از کجا بحرانی می‌شود؟ از آن جا به هر دلیلی، خواسته… ادامه »جستاری درباره آدم‌های خوب و آدم‌های لازم
چندسال پیش این انیمیشن را به پیشنهاد دوستی* دیدم که آن موقع برایم بسیار تکان دهنده بود: (YouTube Embed) اتفاقی که در انیمیشن می‌افتد به نظرم ساده است، ابتدا ذم سرمایه‌داری را می‌گوید، از انبوه… ادامه »در جست‌و‌جوی [شیمیِ] خوشبختی
یک نگاهی بر پروژه‌های پر سروصدای تکنولوژیک بیندازیم: اتومبیل‌های خودران تسلا، پروژه اسپیس ایکس، بالن‌های اینترنت، غربالگری ژنتیک؛ یک لحظه فرض کنید که همه اینها را به سرانجام رساندیم، ماشین‌هایمان بدون راننده تردد کردند، پایمان به سفر فضایی باز شد، به مردم روستاهای دور افتاده اینترنت رساندیم و فرزندانی خوش‌هیکل، باهوش، سالم و بلوند دنیا آوردیم، اما اجازه دهید بپرسم که «آیا آن‌وقت خوشحال هستیم؟»
کارفرما، چیزی در حدود ۱۵۰ هزارتومان ماهانه از حقوق من مالیات کسر می‌کند، این علاوه بر آن ۹ درصد مالیات بر ارزش‌افزوده‌ای است که برای کالا و خدماتی که استفاده می‌کنم می‌پردازم. وقتی به این موضوع فکر می‌کنم که این مالیات‌ها، خرج دانشجویان در دانشگاه‌ها می‌شود، قلبم به درد می‌آید. چرا من باید هزینه تحصیل یک دانشجوی دانشگاه شریف را پرداخت کنم؟ با در نظر گرفتن این نکته که اکثر فارغ‌التحصیلان این دانشگاه، خدمت و ارزش‌آفرینی خود را در جایی به غیر از این مرز و بوم به انجام می‌رسانند. اما ماجرا به پرداخت شهریه دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف ختم نمی‌شود.
«همه ما قصه‌گو هستیم». نیکول اشاف، مدرس جامعه‌شناسی دانشگاه بوستون، این جمله را می‌گوید و کتاب خود را آغاز می‌کند. قصه‌های بزرگ، با مهیاکردن ابزار و امکانات، نظم اجتماعی را باز تولید می‌کنند. بخش اعظمی از جامعه باید به صورت فعالانه به یک داستان سرمایه‌داری- باور داشته باشند تا آن داستان بتواند زنده بماند و رونق بگیرد، هر داستانی پیامبری دارد، پیامبران داستان سرمایه‌داری نیز کسانی هستند که انباشت ثروت می‌کنند و برای بهتر ساختن زندگی مردم و مشکلات اجتماعی راه‌حل‌های کاربردی ارائه می‌دهند و تلاشی بدون دستمزد دارند.ادامه »مروری بر کتاب پیامبران جدید سرمایه
اسامی زیادی را مرور می‌کنم، حتی آن‌هایی که سنی گذرانده‌اند و یا سمتی دولتی دارند. آدم‌هایی که خوش‌بینی‌شان زبان‌زد بود؛ سر بسته بگویم، قافیه را به نومیدی و افسردگی باخته‌ایم. دانشجویان، تکنیسین‌ها و کسانی که آن‌ور آب هواخواهی دارند آهنگ رفتن می‌نوازند،… ادامه »من زنده خواهم ماند: عریضه‌ای درباره بدگمانی و امیدواری
در زمان جنگ جهانی دوم، یک خبرنگار اروپایی با موسولینی، رهبر ایتالیا، مصاحبه‌ای کرد و گفت: «جناب موسولینی، من هشت ماه است که در کشور ایتالیا سیاحت می‌کنم، در کارخانه‌ها، کارگران فقیر، بیمار، بی معلومات… ادامه »شادکامی و سیاست‌گذاری عمومی: چرا این ره که می‌رویم به ترکستان است؟